Het verhaal van ambassadeur Frits Sissing
Frits Sissing kende zelf niemand met diabetes type 1 voordat hij voor DON aan de slag ging, in tegenstelling tot veel andere ambassadeurs. Toch zet hij zich al meer dan tien jaar enthousiast in om geld op te halen voor onderzoek naar genezing. Waar komt deze motivatie vandaan?
In de strijd tegen diabetes type 1 is het bevlogen vrijwilligerswerk van de ambassadeurs van DON van groot belang. Gebruikmakend van hun bekendheid vergroten ze het bewustzijn over de ziekte en halen ze geld op voor hoognodig onderzoek. Een reden voor ambassadeurs om zich aan DON te verbinden, is doorgaans dat diabetes type 1 een rol speelt in hun leven. Bijvoorbeeld omdat ze het zelf hebben, of omdat iemand in hun naaste omgeving eraan lijdt. Dat geldt niet voor Frits Sissing. “Voordat ik ambassadeur werd”, bekent hij, “wist ik helemaal niets over diabetes type 1.”
Onzichtbaar
Ongeveer tien jaar geleden vindt de kennismaking met DON plaats, op een golfbaan. Frits is er aanwezig bij een golftoernooi dat DON jaarlijks organiseert om fondsen te werven. Daar leert hij Maarten de Gruyter kennen, oprichter en erevoorzitter van DON, die sinds zijn achtste aan diabetes type 1 lijdt. Ze raken in gesprek over de ziekte en over de impact daarvan op het leven van patiënten. Frits luistert en weet niet wat hij hoort: “Wat Maarten me vertelde paste niet bij het beeld dat ik tot dan toe had over diabetes type 1. Het is zo’n heftige ziekte, en toch weten zo weinig mensen van het bestaan. Dat komt denk ik doordat het leed zo onzichtbaar kan zijn. Kijk maar naar Maarten. Maarten is zo’n innemende, energieke, vrolijke, levenslustige man dat je je niet kunt voorstellen dat hij hartstikke ziek is. Dat contrast raakte mij enorm.”
Blindheid en amputaties
Na het gesprek besluit Frits ambassadeur te worden om zijn steentje bij te dragen in de zoektocht naar een geneesmiddel tegen diabetes type 1. Doordat hij daarbij de verhalen van patiënten hoort, leert hij steeds meer over het leed dat de ziekte kan veroorzaken. “Ik leerde over het slopende proces waarin zij zich door hun ziekte bevinden, en waarin ze zichzelf langzaam maar zeker achteruit zien gaan. Over de angst die zij voelen voor blindheid, amputaties en uitvallende organen. Over een horizon die ze steeds dichterbij zien komen, wetende dat het op een dag mis kan gaan. Zoiets kunnen wij, mensen zonder diabetes, ons toch haast niet voorstellen?!”
Hoe meer Frits leert over diabetes type 1, hoe meer belang hij hecht aan het werk van DON en zijn eigen rol daarin. “Wat me aanspreekt in DON”, vertelt hij, “is dat de stichting heel doelgericht te werk gaat. DON heeft één helder doel, en dat is zoveel mogelijk geld beschikbaar krijgen voor wetenschappelijk onderzoek, om de oorzaak van diabetes type 1 te ontdekken en daar iets aan te kunnen doen. De genezing van diabetes type 1 dus. Als dat lukt, als we iets kunnen vinden waardoor we patiënten kunnen genezen, dan kunnen ze een mooi leven gaan lijden. En dan kan ook die angst weg.”
Grote sprongen
Als ambassadeur spreekt Frits regelmatig met wetenschappers wiens onderzoek naar diabetes type 1 gesubsidieerd wordt door DON. Die vertellen hem dat zij grote sprongen maken, en het gevoel hebben tegen een doorbraak aan te zitten. Frits hoopt daarom dan ook van harte dat zijn ambassadeurswerk op een dag overbodig zal zijn. “Ik denk dat we het verschil hebben gemaakt als we ooit een bericht van een wetenschapper krijgen, dat ze de oplossing hebben gevonden. Dat ze iets hebben ontdekt waardoor de genezing van diabetes type 1 een feit is. Dat zou het allermooiste zijn. Daar zijn we allemaal mee bezig, en we wachten allemaal op die dag. En tot die tijd gaan we keihard door om dat wetenschappelijk onderzoek aan te kunnen jagen.”